φρητία

(I)

ἡ, Α

(κατά τον Ησύχ.) «στόμα φρέατος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < φρεατία, με συναίρεση τών -εα-].

————————

(II)

ἡ, Α

φρατρία*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. φρᾱτ- < θ. φρατρ- της λ. φράτηρ* (βλ. και λ. φατρία, φράτρα) με ανομοιωτική αποβολή του δεύτερου -ρ-].